Cambodja en Angkor

Hallo allemaal,

Hier dan het eerste berichtje vanuit Cambodja! Om met de deur in huis te vallen, het is hier super!! Anders dan Thailand: ruwer, minder gemaakt of gewoon meer echt lijkt het wel. Dat ruwe heb ik al meteen de eerste dag ondervonden...

Vanuit Bangkok een minibus geboekt naar de grens met Cambodja, om van daaruit zelf de visa te regelen en een taxi te vinden naar Siem Reap (de plaats waar de tempels van Angkor zich bevinden). Samen met drie Engelse jongens wilde we in ieder geval geen georganiseerde bustour nemen omdat we overal hadden gehoord dat je dan afgezet werd en over en onmogelijk slechte weg moest voor 8 uur. Vertrokken om half zeven in de ochtend vanuit Bangkok kwamen we bijna bij de grens rond half twaalf. We stopten ergens en werden naar een gebouwtje gedirigeerd, waar we wat konden drinken. Wat ze er vergaten bij te vertellen was dat je daar ook meteen je visa moest regelen en dat je ook alvast moest betalen en dergelijke. Waarom weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar opeens zit ik allerlei formulieren in te vullen voor de aanvraag van een visa en voor ik er erg in heb heb ik 1300 Bath (+/- 40 US Dollars) betaald voor mijn visa dat eigenlijk niet meer hoort te kosten dan 20 US Dollars. Op het moment dat we met zijn vieren ons realiseren dat we dit juist hadden willen voorkomen is het al te laat. Aangezien we al betaald hebben en de busreis naar Siem Reap er ook bijhoort voor die prijs reizen we mee naar de grens en gaan Cambodja binnen. Het eerste beeld van Cambodja is twee half overhellende vrachtwagens compleet volgeladen met god weet wat. Als ik omlaag kijk zie ik drie kleine kinderen die in perfect Engels mij duidelijk maken dat ik voor een dollar toch echt postkaarten, bamboefluiten, armbandjes en water moet kopen. Zowel het beeld van de volgeladen vrachtwagens als kleine kinderen die om je heen zwerven is voor de rest van mijn verblijf in Cambodja nog niet veranderd. Dan vanaf de grens naar Siem Reap een rit van zo’n 150 kilometer, hoorden we. Mooi dan zouden we binnen een paar uurtjes toch echt in Siem Reap moeten zijn, want acht uur over 150 kilometer dan kan echt niet! Foutje!! Met 17 personen, bagage, chaufeur en “gids” in een minibus gepropt gaan we op weg. Nog nooit van mijn leven heb ik zo’n slechte weg gezien, niet geasfalteerd alleen verhard zand en modder, met overal kuilen, bobbels en hobbels. Ik zat op de achterbank in het midden, de beste plaats voor een wilde rit zoals achteraf bleek. Serieus ik heb geen moment stil gezeten omdat je elke 10 seconden weer opnieuw door een kuil of over een hobbel reed. Ik heb een filmpje gemaakt van 30 seconde waarbij ik probeer mijn camera stil te houden, geweldig filmpje als je het mij vraagt en het geeft de situatie goed weer. Na 8 uur, een lekke band, gevloek, een zere kont, maar vooral veel lol vanwege het compleet absurde van de situatie eindelijk aangekomen rond 22.00 uur bij een guesthouse. Het was een rit om nooit te vergeten en om nooit meer te doen en volledig volgens het: “Hoe draai ik domme toeristen een poot uit”. De volgende ochtend naar een ander, goedkoper guesthouse gegaan. In dat guesthouse met een Cambodjaanse jongen; Reim, zitten kletsen en hem voor vier dagen ën voor 40 US Dollar aangenomen als mijn “driver”. Voor dat geld komt hij me ’s ochtends ophalen en brengt hij me overal war ik wil bij de tempels of daarbuiten. De eerste dag zijn we naar een meer gegaan met zijn vrienden en hebben daar de middag doorgebracht met eten, drinken, zwemmen en veel in de hangmat liggen. Het eten was goed: gedroogde mango met zout, heerlijk gebraden kip (lekkerder dan waar dan ook in Nederland) en zwarte gefrituurde kevers! Insecten eten is op zich niet zo’n probleem, maar zo’n zwart kevertje met pootjes, schild, kop en al kost toch even wat moeite. Op de foto’s kun je zien hoe het in zijn werk gaat en als er mensen zijn die het thuis willen proberen. Ze lijken, qua uiterlijk, wel wat op kleine mestkevers. Goed frituren, pootjes eraf, schild eraf in twee stukken, en naar eigen smaak wel of niet de vleugels en kop verwijderen. Ik persoonlijk vind ze lekkerder zonder kop en vleugels, maar dat is een kwestie van smaak natuurlijk ;-). ’s Avonds net als de volgende twee avonden met een groot deel van de bus gegeten, tja samen hobbelen voor een uurtje of acht schept natuurlijk een band he!
De tweede dag om 09.00 uur vertrokken naar Angkor. Eerst naar Angkor Thom gegaan en naar Ta Prhom (de tempel waar een deel van de Tomb Raider film is opgenomen). Veel en prachtige foto’s gemaakt, iets te veel eigenlijk. Op het moment dat ik aankom bij Angkor Wat (de grootste tempel ter wereld en hoofd attractie van Angkor) is mijn batterij leeg!!! Samen met Reim, besloten dat ik toch naar binnen zou gaan en dat we de volgende dag terug zouden komen. Achteraf heb ik daar geen minuut spijt van gehad, zonder camera bekijk je alles veel beter en met meer gevoel voor detail en sfeer. Het gevoel dat de tempel bij mij op riep was een mix van verbazing, grootsheid, schoonheid, historie en pracht. Ik heb anderhalf uur rondgedoold zonder een woord te zeggen en alleen maar genoten van gallerijen, gebouwen en torens. Toen we in Europa diep, diep in de middeleeuwen zaten en London niet meer dan 50.000 inwoners had was er hier al een stad met bijna 1 miljoen inwoners en een tempelcomplex dat sindsdien niet meer overtroffen is. De foto’s die ik de dag erna gemaakt heb doen zijn mooi, maar hebben helaas niet de sfeer en het gevoel van die eerste keer. Morgen, de derde en laatste dag kom ik voor de derde keer terug, maar dan bij zonsopkomst. Niet erg geschikt voor foto’s omdat de zon achter Angkor Wat op komt en dus recht in de lens schijnt, maar voor het blote oog wel heel mooi zegt men. Daarna naar een wat meer afgelegen tempelcomplex en misschien als laatste lunch bij Reim thuis, ben benieuwd.

Overmorgen vertrek ik naar Phonm Phen omdat daar toch de beste en meest interessantste info en historie van de Rode Khmer te vinden is, onder andere een van de grootste Killing Fields van Cambodja.

Voor de rest, allemaal weer hartstikke bedankt voor alle reacties op de site!

Heren 3, als jullie beloven dat jullie blijven winnen dan beloof ik dat ik niet meer terug kom voor het einde van het seizoen ;-).
Ruben, wat die twee meiden betreft en de kat die ik mee naar huis wilde nemen. Inge en Irm wonen allebei al in Maastricht dus dat is al geregeld, maar de kat was een ander verhaal ;-).
Heidi, nogmaals gefeliciteerd met de zwangerschap en we spreken snel af na mijn terugkomst!

Tot mails en een dikke knuffel natuurlijk,

Kevin