Eerste week Laos en verjaardag

Hallo allemaal,

Hier dan het eerste berichtje als 25jarige. Voor het eerst en misschien wel voor het laatst in mijn leven was ik eerder jarig dan Dennis en getalsmatig was ik zelfs 4 uur en 57 minuten lang de oudste van de twee. Dat voelt erg goed na 25 jarig steeds drie minuten jonger te zijn geweest ;-). Voordat ik begin met vertellen wat er allemaal gebeurd is de afgelopen dagen wil ik toch echt eerst iedereen hartelijk bedanken voor het bellen, het reageren op de site, op hyves en via e-mail kaarten! Ik ga nu niet emotioneel lopen doen (want nog geen alcohol op vandaag, haha), maar het is wel ontzettend gaaf om al die reacties te krijgen. Zelfs uit Finland, Duitsland en Oostenrijk, super!!

Maar goed over tot de orde van de dag. De bustocht naar Stung Treng verliep zonder ongelukken, maar uiteraard wel weer met kind in mijn buurt dat tot twee keer toe zichzelf onderkotst omdat het wagenziek is. Ik weet niet hoe ze het doen daar in Cambodja, maar ze hebben het nu drie van de vijf keer voor elkaar gekregen om een kind in een radius van drie stoelen naast mij te zetten dat moet overgeven onderweg. Dat is geen toeval meer... dit is echt voer voor complot theorien. Wie van jullie heeft de Cambodianen ingelicht dat ik absoluut niet tegen overgevende mensen/kinderen kan!!! Maar goed dat zoek ik thuis wel uit. Stung Treng is echt wat je noemt een grensplaatsje “Niks te praote, niks te zeen, niks te beleave” (Rowwen Heze; Bestel Mar). Al viel het met het praten gelukkig nog wel mee op het eind. Met een Zwitsers koppel en een Amerikaan een biertje gedronken tot de eigenaar het bedtijd vond (23.00 uur). De dag daarna vertrokken naar de grens, waar ik drie uur heb moeten wachten op de bus die ons naar Laos zou brengen. Lieve mensen, ga aljeblieft niet naar Azie als je logistiek heb gestudeerd, het is een ware nachtmerrie! Ze laten je gerust om half zeven vertrekken terwijl ze weten dat de bus aan de grens pas aankomt rond 11 uur en de rit naar de grens inclusief veerpont zelf hooguit een een drie kwartier duurt. Bij de grens is dus echt niks te praote, niks te zeen, niks..... Als de bus dan eindelijk ariveert moet eerst de bagage van het dak af (kan makkelijk een kwartier duren voor 5 rugzakken) en moet er gewacht worden tot de mensen die in de bus zaten hun visa hebben geregeld om Cambodja in te komen (wat heb ik daar mee te maken?), daarnaast moet er nog onderhandeld worden over de prijs voor de chaufeur die vanuit Laos naar de cambodiaanse grens heeft gereden (had dat niet van te voren gekund?) etc.etc. Een groot logistiek feest als je het mij vraagt!! Na rustig tot 327 te hebben geteld en wat ademhalingsoefeningen waren we dan toch ontspannen op weg naar Don Det één van de eilandjes van de Mekong Delta bekend als 4000 Islands in het uiterste zuiden van Laos. Don Det is wat mij betreft het gebied dat het dichts bij het echte Jamica Rum (take it easy) gevoel komt. Kleine zandweggetjes met palmbomen, waterbuffels langs de kant, overal om je heen de prachtige delta van de Mekong, zelfs in het droge seizoen en geen electriciteit behalve tussen zes en tien ’s avonds. Iedere Bungalow heeft een bed, musiektennet en op de veranda een hangmat, meer heeft een mens niet nodig om een paar dagen te relaxen. Behalve dan op zijn tijd een koude fles BeerLao natuurlijk. Op het eiland is verder niks te doen en alles sluit om 23.00 uur, zoals overal in Laos by the way. Samen met de Joshua en David (een Belg uit Brussel) drie bungalows naast elkaar gehuurd. Onze buurman was Brent een Oostenrijker die ook net gearriveerd was. Met zijn vieren en hebben we daar eigenlijk twee en halve dag niks gedaan. Wakker worden, genieten van een koel briesje, fietsje huren, waterval bekijken, badend in het zweet terug fietsen want om elf uur is het al 34 graden, zwemmen in de Mekong en zo stil mogelijk liggen in je hangmat want vanaf een uur of twaalf is het 38 graden! Acheraf gezien is Laos in de piek van het droge seizoen toch niet zo’n goed idee, haha. Maar het was geweldig voor twee dagen. Behalve dan dat ik in het donker mijn dikke teen aan een steen gestoten heb. Nu ben ik mijn halve teennagel kwijt!! Even een noot voor alle moeders, opa’s en oma’s, huisartsen en anders bezorgde mensen van boven de 40 ;-). Ik heb de wond goed schoongemaakt, het uitgeschreeuwd toen ik het desinfecteerde met sterilon en met sterielgaasjes en verband omwikkeld. Ben daarna ook niet meer gaan zwemmen in de Mekong, heb sindsdien alleen nog maar schoenen gedragen, heb alles netjes bijghouden en het ziet er weer helemaal normaal uit.
Na twee dagen vertrokken naar Vientiene (de hoofdstad van Laos). Lekker makkelijk een alles in één ticket gekocht voor de boottocht naar het vasteland, de bus naar Pakse en vandaaruit met de VIP slaapbus naar Vientiene. Niet makkelijk dus, de Lonly Planet heeft er weer een busscam bij! Het bootje waar we inzaten voor de vijf minuten boottocht naar het vaste land maakte niet alleen een beetje water maar was echt aan het zinken! Alle rugzakken zeikenat, die van mij gelukkig alleen het onderste gedeelte met vuile was en schoon ondergoed en sokken, maar van een vrouw was de camera kletsnat en kapot, iemand anders dagboek was geruineerd en weer een andere vent had al zijn papieren, paspoort en geld doorweekt. Gelukkig had ik alle waardevolle dingen in mijn kleine rugzakje op mijn rug! De eigenaar van de boot zegt doodleuk sorry, begint te hosen en vaart weer terug na drie minuten. De busrit naar Pakse was wel relaxed maar daar aangekomen blijkt onze slaapbus volgeboekt te zijn, we kunnen wel met de gewone bus naar Vientiene, uiteraard voor dezelfde prijs. Na een uur lang met de reisorganisator geruzied te hebben en geen stap verder te zijn gekomen hebben we maar besloten de gewone bus te nemen. Iedereen schuift daar de verantwoordelijkheid af op een ander en spreekt natuurlijk opeens geen of heel slecht Engels. En geld terug krijgen gaat niet, want dat heb je niet aan die “behulpzame” man in Pakse betaald, maar aan die oplichter op Don Det. Een ding weet ik zeker de volgende keer neem ik een heel groot Rambo mes mee en als ik nog eens genaaid wordt met een bus reis snij ik persoonlijk de eerste de beste Laonees beide oren af (één oor is namelijk niet zo’n ramp weet ik uit eigen ervaring).
Uiteindelijk wel in Vientiene aangekomen en een redelijk goedkope kamer kunnen vinden. De eerste dag alleen maar bijgeslapen en wat gegeten en de gisteren de 24ste naar Phra Tha Luang geweest het nationale symbool van Laos geweest. Van veraf schitterend, maar van dichtbij een echte tegenvaller. Een goudgeverfde torenspits met een paar kleine ornamenten en that’s it. Niet echt vergelijkbaar met de symbolen van Thailand (Grand Palce) of Cambodja (Angkhor Wat). Het ligt ergens tussen de Wilhelmina Toren op het Drielandenpunt en de Dom van Utrecht in zeg maar. Daarna wel de Chinees-Laos vriendschapsboog, een soort Arc de Thriomphe bezocht en dat was dan wel weer goed. De boog is gemaakt van het cement dat bedoeld was voor de aanleg van een vliegveld en wordt daarom ook wel de verticale runway genoemd. Gisteravond samen met een Engelse meid wat wezen drinken en uiteindelijk in een gezellige bar beland waar we nog wat andere mensen zijn tegen gekomen. Was uiteindelijk best een gezellige avond en toen ze hoorde dat het mijn verjaardag was is er zelfs voor me gezongen  en moets ik natuurlijk een rondje geven .

Lieve mensen ik vertrek morgen naar Luan Phrabang wat een van de mooiste steden van Laos moet zijn en waar ik goede verhalen over heb gehoord. Misschien dat ik daar een trektoch ga maken van een aantal dagen of na twee dagen doorreis naar het westen voor betere tochten. Dat zie ik daar dan wel weer. Uiteindelijk wil ik nog naar de Plain of Jars meer in het het westen en dan terug naar bangkok voor een vlucht naar Bali. Tegen die tijd heb ik wel weer wat van me laten horen.

Dikke knuffel en nogmaals “Kei”bedankt voor alle felicitaties!

Kevin