De laatste loodjes op Bali!

Hallo allemaal,


Hier dan de allerlaatste mail vanuit het gemoedelijke, sfeervolle en ohh zo mooie Zuid Oost Azië en om precies te zijn vanuit Echo Beach te Bali. Jawel deze jongen zit lekker aan het strand te internetten met een cola en een Club Sandwich en met op de achtergrond heerlijke muziek van Moby. Om jullie nu echt even jaloers te maken heb ik ook maar even een foto gemaakt, als bewijs zeg maar ;-). Maar om het stramien van alle vorige mails maar weer te gebruiken, hier dan al mijn belevenissen van Bali in chronologische volgorde.

De 15de heb ik het vaste land van Azië verlaten voor een van de mooiste eilanden van Indonesië… Bali. Maar uiteraard niet zonder een kleine herinnering aan mijn twee en een halve maand verblijf achter te laten. Die kleine herinnering was mijn mobiele telefoon. Het onvermijdelijke is dan toch echt gebeurd, ik ben iets kwijtgeraakt en heb het niet meer terug gekregen. Op weg naar het vliegveld was ik nogal in een kleine “hurry” zoals dat zo mooi heet in het Engels. Ik had er geen rekening gehouden met de ochtend spits in Bangkok dus de rit duurde meer dan een uur. Toen we eindelijk op de snelweg waren en het allemaal opschoot hoorde ik een raar geluid en een halve minuut later stonden we aan de linker kant van de snelweg stil. De taxichauffeur zei uiteraard: “No problem”, maar gek genoeg geloofde ik hem niet meteen. Na een aantal keer herstarten konden we gelukkig weer verder. Niet veel later hoorde ik weer een kleine klap en was ik bang dat we weer stil zouden staan, maar we reden gelukkig gewoon verder. Later (op het vliegveld na het inchecken) kwam ik er achter dat de klap precies het zelfde klonk als een telefoon die uit een broekzak valt en op de grond valt. Het feit dat ik op dat moment al een paar minuten naarstig op zoek was naar mijn telefoon zal wel bijgedragen hebben aan deze plotselinge ingeving!
Op Bali werd ik in eerste instantie met open armen ontvangen door een tiental taxichauffeurs, maar niet door Job. Gelukkig was ik ondertussen al gewend aan het Aziatisch half uurtje en jawel na een kwartiertje (nog niet zo heel lang in Azië denk ik) kwam Job met open armen aanlopen. ‘s avonds zijn we lekker gaan eten en drinken in het Beach House op Echo Beach en de volgende dag een heel lijstje met allemaal kleine dingetjes afgewerkt. Kantoor van Job en zijn nieuwe bijna klare huis bezocht, geld gepind, even over het strand van Kuta gelopen, geluncht en mijn broek laten reparen en stof uitgezocht voor een zomerbroek en op maat laten maken, uiteraard voor nog geen 10 euro. Het enige nadeel is dat de maten zijn opgemeten toen ik de bergschoenen aan had en nu ik slippers draag is het ietsjes aan de lange kant, foutje. Maar goed dan gooien we er gewoon nog eens 50% van de aanschafwaarde tegenaan in Nederland en dan is het perfect, je leeft maar 1 keer tenslotte! En met dat motto in gedachte zijn we ’s avonds lekker gaan uit eten en naar een van de meest exclusieve clubs van Bali geweest, de KDT (KuDeTa). Prachtige club aan het water met heerlijke ligbanken. Met een heerlijke fles wijn van bijna 40 Euro (zie het motto) daar een tijdje gezeten. Aan het eind van de avond zitten Job en ik lekker te kletsen in het Limburgs over het wel en wee van al het vrouwelijke schoon van Bali en of de Balinese dames nu echt mooier zijn dan de westerse blonde meiden draait een man zich plotseling om en zegt: “Huur ig doa immes plat kallen?” Blijkt hij uit Welten te komen. Voor de niet Limburgers onder ons: de man vroeg dus of hij iemand Limburgs hoorde praten en Welten ligt twee kilometer van Voerendaal af. Dan blijkt maar weer dat het uiteindelijk toch niet zo’n exclusieve club was; ik bedoel als ze zelfs al mensen uit Welten binnen laten….. En ja op deze opmerking verwacht ik van bepaalde mensen een pittige reactie ;-).
Donderdag heb ik eigenlijk weinig gedaan, lekker uitgeslapen, beetje gelezen, filmpje gekeken en een lunch laten maken door de huishoudster en ’s avonds voor de verandering maar thuis gegeten. Ik denk dat ik daar net als Job ook wel snel aan kan wennen, een tuinman, huishoudster en een kok voor het avondeten, erg relaxed. Vrijdag had Job vrij genomen en zijn we gaan snorkelen. Ik had nog nooit gesnorkeld en daar kwam ik bij de eerste duik dan ook achter. De golven waren eigenlijk te hoog om te snorkelen, maar met de nodige jeugdige bravoure en gebrek aan enig verstand uiteraard toch geprobeerd. In het kort komt het er op neer dat ik na een kwartiertje weer aan boord was en dat ik na twintig minuten heb staan overgeven over de reling omdat ik veel te veel zout water had binnen gekregen. De tweede duikplek daarentegen was wel erg mooi en ook een stuk rustiger. Heb daar dus ook goed kunnen snorkelen. Uiteraard hadden Job en ik meteen het zonnedek van de boot geconfisqueerd en we hebben dan ook een heerlijke relaxte dag gehad. ’s Avonds zijn we gaan stappen en waren we pas om vijf uur thuis. Geslaagde avond dus. De details van die avond vertel ik wel een keer als de ouders en opa’s en oma’s er niet bij zijn, haha. Zaterdag zijn we na een laat ontbijt met een huur auto; een aftandse Jimmy met een topsnelheid van 85 kilometer per uur en een verbruik van 1 op 8 naar oost Bali gereden. Lekker rustig aan gedaan, beetje eten, beetje rijden, een traditioneel dorpje bezocht, leuk hotelletje geboekt, weer lekker eten en vroeg slapen. Het dorpje was wel interessant. Op Bali draait alles om religie; het Balinees Hindoeïsme en binnen dit dorpje was dat nog extra sterk aanwezig. Een rondleiding gekregen en uiteraard de drie tempeltjes gezien. Op Bali brengen ze iedere dag en voor iedere gelegenheid offers aan de goden. Meestal in de vorm van bloemen en voedsel. Ieder huis heeft dan ook zijn eigen klein tempeltje en dan zijn er nog de familie- en dorpstempels. Aan het eind van de rondleiding kwamen we een volleybalveldje tegen en uiteraard kon ik de verleiding niet weerstaan en ben ik gaan meespelen. Job was zo aardig om de gids bezig te houden en heeft een paar hele mooie actie foto’s genomen. Zondag hebben we een prachtige wandeling gemaakt door de omgeving en heb ik eindelijk de sawa’s gezien waarvoor ik onder andere naar Azië ben gekomen. De foto’s geven een goed beeld, maar het lijkt mistiger dan het was. De rijstvelden, sawa’s, dorpjes, vulkanen, stranden, vriendelijke mensen en de vele rituelen en gebruiken maken Bali de mooiste bestemming waar ik tot nu toe ben geweest. Vulkanen?? Ja vulkanen. Maandag ben ik de hoogste vulkaan van Bali, de Gugung Agung, opgeklommen. Job kon helaas niet mee, want hij moest werken. Heel jammer maar niks aan te doen. Om middernacht ben ik opgestaan en samen met de gids begonnen aan de tocht naar de top op 3200 meter hoogte. We vertrokken vanaf duizend meter dus het was een klim van een dikke tweeduizend meter. De tocht naar de top duurt gemiddeld zes uur en dan ben je dus precies op de top bij zonsopgang. De wiskunde freaks hebben natuurlijk al snel berekend dat je dan ongeveer zes meter per minuut moet klimmen en ik kan je verzekeren dat is geen makkelijke opgave. Vanaf de eerste minuut gaat het steil omhoog en het is pikkedonker, je loopt door dichte jungle en je moet constant opletten waar je je voeten zet en dat allemaal bij het licht van je eigen Petzel/hoofdlampje. Vlak onder de top lagen we voor op schema en hebben we een kampvuurtje gemaakt en koffie gemaakt. Dat is de eerste kop koffie in mijn leven die ik leeg gedronken heb. Geweldig, helemaal alleen op 3000 meter tussen de rotsen met een echt ouderwets kampvuurtje tegen de kou wachten om naar de top te gaan. En dan kom je iets voor zessen op de top, de zon komt op en je kijk om je heen en je ziet heel Bali onder je liggen en in de verte de eilanden Lombok en Java en dan voel je je niet alleen maar dan ben je ook echt even “King of the World” of in ieder geval van Bali! Op de top heb ik maar twee foto’s genomen. De batterijen waren uiteraard bijna leeg, maar ik had ook echt geen zin om het moment te ruineren met zoeken naar het perfecte plaatje. Ik heb daar gezeten en genoten, echt genoten van mijn reis door Azië en de prachtige dingen die ik gezien heb, de geweldige mensen die ik ontmoet heb en de herinneringen die ik nooit meer zal vergeten. De beklimming van de Gugung Agung was letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van mijn reis en de perfecte afsluiting! Maar zoals met alles is er ook een keerzijde en in mijn geval was dat de afdaling. Laat ik het zo zeggen als de beklimming een tocht naar de zevende hemel was dan was de afdaling niks minder dan een afdaling door de negen lagen van de hel van Dante Alighieri (La Divina Commediai). De afdaling zou officieel maar een dikke drie uur duren, maar na vijf uur was ik nog niet thuis en was mijn linker knie al een tijdje overbelast, had ik blaren en was ik al zeker tien keer gevallen over de gladde ondergrond. Maar goed ik heb het uiteindelijk gehaald door op een brommer te springen toen we eindelijk bij een weg kwamen en heb geslapen als een os diezelfde avond in mijn bedje bij Job. Al met al was het echt de moeite waard, maar ik doe het niet nog een keer. De volgende ochtend ben ik lekker naar het strand gegaan terwijl Job aan het werk was net als vandaag. En eerlijk is eerlijk dan geniet je er toch net nog wat meer van, haha. Geen beter vermaak dan leedvermaak ben ik bang. Gisteravond zijn we naar de wekelijkse biljartavond van Job geweest. Dat was erg gezellig, maar helaas heeft Job verloren, al moet ik zeggen dat ik het er niet slecht vond uitzien. Libre is namelijk een verdoemd moeilijk spel en de tegenstanders hadden heel wat meer ervaring. Uiteraard heb ik Job wel nog uitgedaagd voor een potje pool en dat heb ik nipt gewonnen!! Mijn avond was toen natuurlijk al geslaagd, maar werd helemaal perfect toen we een 3.5 literglas vonden van Erdinger. Ik vond dat we nog wel een slaapmutsje verdiend hadden en we hebben dus nog maar een glaasje gedronken om het af te leren, haha. De foto’s daarvan kan ik nu helaas niet op de site zetten maar thuis komt dat wel goed.

Lieve mensen, dat was het dan wel weer. Mijn laatste en meteen langste verhaal van deze reis. Morgenmiddag vertrek ik al weer voor mijn veel te lange terugreis. Ik heb genoten van alles wat ik meegemaakt heb en van alle reacties op mijn site en alle mailtjes, smsjes en verjaardagwensen. Heel veel dank daarvoor en tot heel snel!!

Knuffel,

Kevin