Phonsovan en Bangkok

Hallo allemaal,

hier dan de laatste mail van het vaste land van Zuid Oost Azie. Morgen vlieg ik naar Bali, waar ik met hele open armen (zie reactie vorige bericht) ontvangen zal worden door onze vriend Job. Maar eerst alle belevenissen van de afgelopen dagen. Om eerlijk te zijn is er niet heel veel spectaculairs gebeurd. Bij mijn vertrek uit Luan Phrabang was het duidelijk dat het regenseizoen nu dan echt begonnen was, dikke laaghangende wolken en mist gedurende de hele rit door de heuvels. Wederom honderden bochten per uur, maar niemand die misselijk werd deze keer. Uiteraard wel weer een lekke band, maar dat is nu eenmaal standaard service in Laos. Ook standaard is de aanwezigheid van een semi-opvallende veiligheidspersoon. Deze vriendelijke meneer draagt half onopvallend een machine geweer onder zijn jas. Altijd fijn om te weten dat er iemand is die terug kan schieten als we overvallen worden ;-). Ter geruststellin, ik heb nog van niemand verhalen gehoord over een overval of iets dergelijks. Toen we aankwamen in Phonsovan zijn we (Kanako, Andrew en Ik) naar ons guesthouse gegaan. Na een verschrikkelijk koude douche (had warm moeten zijn) en een nadere inspectie van de niet zo schone kamer zijn we direct doorgegaan naar een ander guesthouse. Aangezien het al de hele dag aan het regenen was heb ik maar de luxe kamer genomen met aircon, warm water en kabel TV!! De beste zet ooit, want het heeft twee dagen aan een stuk geregend! Ben weer helemaal bij met de films en ik was dan ook ontspannen toen we aan het bezoek van de Plain of Jars begonnen. Eerst een kleine geschiedenis update. Tijdens de Vietnam oorlog heeft Amerika het complete oosten van Laos platgebombardeerd, omdat men vermoedde dat de Vietcong zich daar schuilhield. Laos is het meest gebombardeerde land van heel Azie en nog steeds sterven er 100 mensen per jaar doordat bommen en granaten ontploffen. Overal in Phonsovan vind je dan ook de overblijfselen van die bommen en overal zie je bomkraters. Wat je er weinig ziet op de heuvels is bomen, omdat tijdens de Vietnam oorlog nogal wat Napalm en ander chemisch spul is gebruikt om de bossen en jungle plat te krijgen zodat de Vietcong zich daar niet kon schuil houden. Helaas groeit er nu meer dan 30 jaar later nog steeds niks hoger dan 30 centimeter. Maar goed Plain of Jars dat was waar we voor in Phonsovan waren. Zoals al eerder gezegd zijn er drie sites met honderden grote (3 meter hoog en 2000 kilo) en kleine (1 meter en 500 kilo) stenen kruiken. Deze kruiken zijn tussen de 2000 en 3000 jaar oud en men vermoed dat ze gebruikt werden als een soort van graven voor de doden. Helemaal zeker weten ze het nog steeds niet en men heeft ook geen idee wie ze daar heeft “gepland”. We hebben die dag alle drie de sites bezocht en een of andere tank gezien. Het was een leuk cultureel uitje, maar na drie uur stenen kruiken heb je het ook wel gehad. Omdat het zoveel regende kwam je wel allerlei andere reizigers tegen in de enige “bar” van Phonsovan: The Craters, hoe toepasselijk!! In Phonsovan zijn we ook nog Rachel tegen gekomen die ik ontmoet heb tijdens mijn verjaardag in Vientiene. Zij is de dag na de Plain of Jars met ons meegegaan naar Vientiene. Kanoko, Drew en zij moesten namelijk hun visa halen voor Vietnam en
ik ging van daaruit terug naar Bangkok. In Vientiene ben ik maar weer de tuktuk drivers van de vorige keer gaan opzoeken en heb een biertje of twee met ze gedronken. Ze herkende me meteen en het was dan ook snel weer “ouderwets” gezellig, haha. In Vientiene hebben we een guesthouse gevonden dat aan het verbouwen was. Ik heb daar een kamer gedeeld met Rachel die helemaal nieuw was. Nieuwe bedden, compleet verse lakens, aircon, hotwater en nu komt het met BAD!!! Yes, heerlijk, een uur in een warm bad liggen en lezen. Dat was toch al gauw twee en een halve maand geleden. Omdat de kamer nog niet helemaal klaar was en er naast ons nog verbouwd werd konden we de kamer voor 8 dollar per nacht krijgen, oftwel vier dollar p.p. Daar kon ik best mee leven.
Aangezien het uiteindelijk toch een hele kleine wereld is kwamen we natuurlijk ook weer de Denen (Michael en Mikahel) tegen die in het zelfde guesthouse zaten in Luan Phrabang. Op aandringen van hun ben ik nog een extra dag in Vientiene gebleven en hebben we het Budha Park bezocht, eerst was ik bang dat het helemaal niks was, maar het bleek een klein parkje te zijn met tientallen Budha en andere goden beelden te zijn. Totaal verschillend van de tientallen Budha's die ik al gezien had. De 11de ben ik dan vertrokken naar Bangkok voor vier dagen met de slaapbus. Tijdens de gratis maaltijd heb ik nog met heel veel plezier zitten kijken naar de real live show: “Hoe probeerd een Israelier indruk te maken op een dame en wordt hij compleet te kijk gezet door haar?”. De Israelier probeerde indruk te maken op een kanppe Ierse meid door op te scheppen over zijn reizen en de kennis van andere talen en culturen. Het domme was dat hij opeens over de Dublin begon en dat de Ieren toch eigenlijk gewoon Engelsen waren... auw!! Fout!! Toen de meid vroeg of hij ooit in Ierland was geweest en dus wist over de Ira, de protestanten en katholieken etc., was het antwoord natuurlijk:“nee, maar ik heb er wel over gelezen!” Een paar minuten en een hoop onzin over het Israelisch leger later vraagt de meid met een stalen gezicht: “Maar jij bent dus geboren in Libanon?” Het gezicht van die vent... prachtig... in 1 seconden van een grote glimlach naar een kwaad en opgewonden gezicht! “Nee, nee Libanon is de vijand en na mijn reis ga ik direct het leger in om te vechten tegen de Hezbollah. Ik ben een echte Israelier en dus niet van Libanon!” Nee zegt de meid :”ik weet zeker dat je Libanees bent, want ik heb er over gelezen!!” De ultieme punchline, KO van een linkse directe die hij nooit zag aankomen. De hele tafel in een scheur, al zijn vrienden lachen hem uit en ik? Ik was op slag verliefd! Later vertelde ze dat ze opgegroeid was met vier broers en dat geloofde ik meteen.
In Bangkok ben ik maar weer naar mijn vertrouwde Soi Rambutri in de buurt van Kho San Road gegaan. De eerste avond samen met Dee en Grace coktails zitten drinken en compleet vermoeid van de busreis en het stappen heerlijk geslapen tot 12 uur de volgende middag. Voor de rest heb ik niet veel bijzonders gedaan hier in Bangkok, heel veel souveniet shopping (nou ja veel in kevin's shopping termen dan), iedere dag een lunch van Pad Thai en 's avonds een biertje en of een filmpje kijken. En ik heb een tweede pak gekocht, deze keer een grijs pak, vanavond wordt het naar mijn guesthouse gebracht en ik moet zeggen ik denk dat het nog mooier is dan het vorige. Ook gekeken voor andere kleren, maar een goed passende spijkerbroek is hier dus niet te krijgen!! Ik heb er wel 30 verschillende modellen, maten en stijlen aangehad. Mischien dat Bali me meer geluk brengt. Ik vertrek morgen om 10.00 uur en kom dan via Kuala Lumpur aan om 18.00 uur in Den Passar. Job pikt me op met zijn motor en dan ben ik heel benieuwd naar mijn nieuwe en laatste slaapadres in Azie.

Lieve mensen, ik zie jullie allemaal wel weer over 10 dagen, ik ga er in ieder geval nog even heel erg van genieten. Oooo bijna vergeten. De goede buschaufeur van Vientiene naar Bangkok, was zo vriendelijk om mijn backpack uit te laden. Normaal heb ik daar geen moeite me, maar wel als die Pipo de tas zo hard op de grond gooit dat mijn fles met Snake Whiskey breekt!! Gelukkig voor hem kwam ik daar pas achter op mijn hotelkamer, want ik weet zeker dat ik hem de gebroken fles naar zijn hoofd had gegooit. Het meest originele souvenier is dus gesneuveld en daar baal ik ontzettend van. Te meer omdat ik nu de gezichten van Heeren 3 moet missen als ze een eerste slok van dat spul nemen. Maar goed na twee dagen en nachten huilen ben ik er nu wel overheen. Job hebben ze dat spul ook ergens in een Voodoo achtig dorpje op Bali?

Groeten en een knuffel,

Kevin

P.s. Ik heb een laatse insecten verovering toe te voegen aan de menlijst: de klasieke gefrituurde sprinkhaan. Smakelijk!