Cape Coast en Africa Union day

Hallo allemaal,

Ik ben terug van een lang weekend aan het strand en heb er ook al weer een werkweekje opzitten. Tijd dus om weer een nieuw verslag te schrijven. Temeer omdat er door mijn Balinese fan Job zo nadrukkelijk om gevraagd wordt. Bedankt voor de egoboost Job, haha.

------------------------------------

Vijf dagen in het zuiden van Ghana geweest samen met Fenna, Coen, Anna en Josh. Heerlijk gefeest in de plaatselijke club, lekker brakjes op een prachtig strand gelegen, heerlijk luxe in een hotel geslapen, uitstekend westers eten gehad (hamburgers, pizza en BLT sandwich) en met een raar gevoel Fenna op het vliegtuig naar huis gezet. Africa Union Day gevierd aan het zwembad op de universiteit. Dianah naar het training centrum gebracht :) en ook te horen gekregen dat Aysha al na een week wegelopen is . Hoezo ups en downs wisselen elkaar snel af!?
-------------------------------------

De week na mijn laatste mail is het werk gewoon doorgelopen en hebben we gezocht naar Dianah. Gelukkig heeft haar vriend haar zaterdag direct weer mee terug genomen naar race course zodat we met haar konden praten op de maandag erna. Ze vertelde dat haar vriend en haar moeder (eigenlijk haar tante, maar dat is hier hetzelfde) niet wilde dat ze weg ging en dat ze haar kleren hadden afgepakt waardoor ze niet mee kon met de andere drie meiden op vrijdag. Ze gaf aan wel graag te willen vertrekken uit race course, dus heb ik samen met haar geprobeerd om haar spullen terug te krijgen van de moeder. Dat was niet zo’n handige zet van deze overijverige en ongeduldige blanke. De moeder werd nog kwader en was nu helemaal overtuigd dat ik een mensenhandelaar was die haar dochter wilde meenemen naar God weet waar. We hebben daarna afgesproken dat ze woensdagochtend vroeg stiekem naar het kantoor zou komen met al haar spullen en dat we haar dan naar het trainingscentrum zouden brengen. Dat is ook gelukt en nu zitten alle vier de meiden daar. Het enige nadeel is dat ik nu constant op mijn telefoon lastig gevallen wordt door de moeder en de neef van Dianah omdat ze willen weten waar ze is en hoe ze haar kunnen bereiken. Ik werd zo’n 5 keer per dag gebeld of ik nu opnam en uitleg gaf of het negeerde, niks hielp. Ik heb nu de oplossing gevonden, zodra ze bellen neem ik op en leg ik de telefoon gewoon ergens neer. Op die manier raken ze vrij snel door hun beltegoed heen en aangezien ze geen geld hebben voor nieuw beltegoed is het vrij snel afgelopen met bellen. Moreel verantwoord: een 4, resultaat gericht: een 8! Helaas kreeg ik deze week te horen dat Aysha niet meer terug gekeerd is naar het trainingscentrum nadat ze in het weekend naar huis is gegaan om te helpen met een bruiloft. Ze is na de bruiloft vertrokken vanuit het huis van haar opa maar nooit aangekomen op het trainingscentrum. Ze is ook niet terug gegaan naar race course, maar we hebben nu vage geruchten gehoord dat ze in een andere wijk gesignaleerd is. Kortom die zijn we kwijt totdat ze zich weer bij ons of het trainingcentrum meldt. Gelukkig is het maar een klein beetje frustrerend dat we alles al voor haar betaald hebben en dat ze haar eigen toekomst in duigen gooit. Denk toch eens wat verder dan de dag van morgen!! Maar zoals me hier al tien keer verteld is: “Kevin, je kunt niet iedereen helpen of redden”.
Aanstaande maandag gaan we voor een follow up naar het trainingscentrum, we hoorden dat de meiden het goed doen, maar dat er onenigheid was geweest tussen de eerste drie meiden over het samen koken. Blijkbaar hadden Suzanna en Aysha hun moeder- en vaderrol wat te letterlijk genomen en Tina voor alle klusjes laten opdraaien. De jongste in huis doet hier namelijk de meeste klusjes zoals wassen, koken en afwassen. Ghana is wat dat betreft vrij hierarchisch. Als je ouder bent, ben je wijzer en dus dient er naar je geluisterd te worden. Dat vertaalt zich ook naar de kinderen onderling. De oudere kinderen pakken heel snel spullen af van de jongeren kinderen en een ouder kind geeft ook snel een klap als een jonger kind niet luistert Ook als de een maar een beetje ouder is dan de ander zie je dat meteen terug in het speelgedrag en de sociale omgang.

Zover het werk gedeelte. Dan nu een heel lang gedeelte over de “finer things in life”. Fenna en ik zijn naar Cape Coast geweest om de laatste dagen van Fenna’s reis aan het strand door te brengen. Uiteraard vond ik het geen probleem om haar te vergezellen, haha. Ondanks dat de stranden niet zo mooi zijn als in Thailand, was het wel heerlijk om er een paar dagen tussenuit te zijn en het oude backpack gevoel terug te krijgen. De donderdag avond zijn we in Cape Coast aangekomen en hebben we in een guesthouse (oficieel beachresort, maar dat is toch wat teveel eer) direct aan het strand gezeten. De kamer was eenvoudig maar goed genoeg. Alleen jammer dat ze mijn muskietennet niet recht boven het bed hadden gehangen maar er net een beetje naast, waardoor ik alsnog lekgestoken ben ’s nachts. Hoe moeilijk kan het zijn om een haak precies midden boven een niet verplaatsbaar bed in het plafond te slaan? ’s Avonds aan de bar gezeten en kennis gemaakt met Anna, een Londense meid van 18 jaar die in haar eentje twee maanden vrijwiligers werk in Benin gedaan heeft, respect! De volgende ochtend werden we wakker met het geluid van de zee, was het strand opgeruimd en waren er twee breakdancers aan het oefenen. In plaats van de douche natuurlijk in de zee gesprongen en direct gemerkt dat ze niet voor niks waarschuwen voor de onderstroom in dit deel van kust. Het waren krachtige golven en je benen werden onder je uitgeslagen, wat het meteen ook wel weer leuk maakte om er in te springen. De rest van de vrijdag weinig gedaan, beetje geluierd, gezwommen, hamburgers gegeten en wat gepraat met de andere mensen in het resort. ’s Avonds is Coen (vriend uit Voerendaal die in Nigeria werkt) vanuit langsgekomen en zijn we verhuisd naar een beter hotel. Diezelfde avond zijn Coen, Anna, Josh en ik nog uitgeweest naar een populaire en stampvolle nachtclub en hebben we gefeest tot een uur of 5 in de ochtend. Gelukkig voor ons had Coen een auto met chauffeur gehuurd dus konden we gaan en staan waar we wilden. De club was zo vol dat de airco het totaal niet trok en op de foto’s zie je dat dan ook heel duidelijk terug. Het lijkt alsof we in het zwembad gevallen zijn, maar dat is niet zo. Het was super gezellig en vooral Anna heeft zich goed vermaakt. Ze ging helemaal los en sprak de nu al legendarische en historische woorden: “I want this one!”, toen ze al een tijdje aan het dansen was met een leuk uitziende Ghanees. Dank je wel voor het melden, want dat hadden wij nog niet door ;-). Uiteraard hebben we haar netjes afgezet bij het resort en de volgende morgen maar eens geinformeerd hoe het met haar was. Ze voelde zich “mighty rough” en daar kon ik me wel iets bij voorstellen. Nadat we uitgeslapen hadden zijn we met zijn allen naar een nabij gelegen strand gereden en hebben daar de middag door gebracht. Het was een heerlijke plek zoals jullie op de foto’s kunnen zien. Daar heb ik een van de mooiste foto’s tot nu gemaakt van een jongen die halverwege een palmboom zit. Uiteraard hebben we die avond de champions leauge finale gekeken in de plaatselijke kroeg. Alleen jammer dat de stroom uitviel in de 65 minuut waardoor we het einde hebben moeten missen. Maar goed wij waren toch voor Bayeren dus zo erg was het nu ook weer niet. Ik geloof dat het de eerste keer in mijn leven was dat ik voor een Duits team supporterde maar het grote Nederlandse gehalte kan dit volledig verklaren. Tijdens het WK zal ik uiteraard mijn gezonde Hollandse anti-duitse sentiment weer tonen, haha. We zijn daarna nog naar een buiten party geweest, tja dat is het voordeel van de tropen. Je kunt tussen een busstation en een benzinepomp een barretje/restaurant met een DJ neerzetten en dan kan iedereen buiten op de parkeerplaats feesten. Dat zie ik in Nederland nog niet zo snel gebeuren. Alleen jammer dat er een dronken Ghanees was die met zijn zelfgemaakte koebel ons de hele tijd lastig viel. Maar gewoon blijven lachen en hem proberen te negeren is dan de oplossing. Zondagochtend zijn we met zijn allen vertrokken naar Accra omdat Fenna haar vliegtuig moest halen. Coen en ik hebben ingechecked in het Holliday Inn. Heerlijk luxe, want er was zowaar warm water! Dat is toch wel verrekte lekker, zeker als je een airconditioning hebt die op 25 graden staat. Diezelfde avond heb ik Fenna naar het vliegveld gebracht. Na het inchecken hebben we afscheid genomen en ik moet zeggen dat het toch wel een beetje raar was. Gelukkig is Fenna veilig geland en is ze nu alweer een week in Nederland. Maandag ben ik terug gereisd naar Kumasi zonder Fenna. We missen haar hier wel in Ghana, vooral Prisilla en Rita waar ze veel mee optrok! Gelukkig is er vrijwel direct een Ghanese vervangster gekomen. Uiteraard een familielid. Ze is 25 en net klaar met haar studie communicatie en grafisch design. Helaas kon ze daar geen werk in vinden en is ze dus haar leraren akte gaan halen in Accra voor drie maanden. Nu is ze weer terug en is ze aan het soliciteren. Ze spreekt super goed Engels en wil van alles weten, dus we kletsen veel ’s avonds na het eten. Iedereen in het huis mag haar graag en het was dus ook een hele hapening toen ze terug was.

Aangezien Lydia in de reclame/advertentie wereld actief is heb ik haar ook gevraagd naar een opvallend markering fenomeen in Ghana (en ik denk heel Afrika). Heel veel winkels, maar ook woonhuizen worden hier geverfd in bedrijfskleuren en logo’s. Overal waar je komt zie je Vodafone, MTN, Zain (telecom), Coca Cola en Latex Foam (matrassen) huizen. Ik ken de vier P’s van marketing (Price, Product, Place and Promotion) en ik heb ook wel van zogenaamde vijfde P gehoord (Personel) maar hier in Ghana hebben ze duidelijk een zesde P uitgevonden; de P van Paint. Het blijkt dat de bedrijven zelf op de huiseigenaren afstappen met het verzoek om hun huis te mogen schilderen. Ze krijgen dus niet alleen een mooier en beter onderhouden huis maar ook nog een kleine vergoeding. Misschien een idee voor onze brandmanagers in Nederland die dit lezen? Het is ook lekker makkelijk om mensen de weg naar je huis te wijzen. Bij de kruising met het Gilette huis linksaf en dan is het appartement 25 A op de tomaten creme verdieping van het Cup a Soup gebouw ;-).

De dinsdag na mijn Cape Coast trip bleek er een vrije dag te zijn vanwege Africa Union Day. Uiteraard hadden ze me dat niet verteld op het werk, maar ik kreeg gelukkig van Hanneke een uitnodiging om te gaan zwemmen op de universiteit met een paar andere Nederlandse vrijwiligers die in de Creches werken. Er was een African Pool Party wat inhield dat er te harde Afrikaanse muziek gedraaid werd en dat er een Afrikaanse dansgroep optrad. Het was uiteindelijk erg geslaagd omdat het een heel groot zwembad is waar je rustig even kunt afkoelen. Vooral in het diepe gedeelte omdat de meeste Ghanezen niet of slecht kunnen zwemmen. Sanne had ook vier kinderen van de creche meegenomen, waar we nog een tijdje mee gespeeld hebben in kleuter- en grote bad. Was wel schattig om te zien, de kinderen in gehuurde zwempakjes en vleugeltjes in dat grote zwembad. In het begin waren ze nog wat bang maar op het einde vonden ze het geweldig!

Komende week staat er een hele belangrijke gebeurtenis op het programma. De vriendschappelijke interland Nederland- Ghana van aanstaande dinsdag. We gaan het met de hele familie kijken en uiteraard heb ik met mijn grote mond gezegd dat Nederland gaat winnen. Ik ben dus bang dat ik ergens in mijn oranje outfit in een hoekje gestopt wordt. Mocht Nederland verliezen dan denk ik er serieus over om ook eerder terug te komen, want ze gaan me dan wekenlang plagen en treiteren. Aan de andere kant, als nederland wint...... dus vooral voor me duimen aanstaande dinsdag.

Op dit moment is Rita al een paar dagen ziek en ik denk dat ik morgenvroeg met haar naar het ziekenhuis ga. Ze heeft pijn in haar zij en had zelfs uitstralingen naar haar been. Vanacht heeft ze moeten overgeven en ze zweet veel. Uiteraard gaat het allemaal wel ok als je er naar vraagt, maar ik vertrouw het eerlijk gezegd niet echt. Het zal allemaal wel loslopen, maar volgens mij is een beetje bang voor de dokter want ze staat niet echt te springen om te gaan. Als het goed is krijg ik dus komende week mijn eerste Ghanese ziekenhuis ervaring, ben heel benieuwd. Om eerlijk te zijn ben ik wel blij dat ik niet de patient ben.

Lieve mensen dat was het wel weer. Wederom bedankt voor alle reacties. Ik ben bijna op de helft van mijn reis en heb er nog steeds geen spijt van, mede dankzij al het leuke commentaar!